Wolken

als luchtige bodes van beweging
dichten ze wagenwijd het hemelblauw
trekken voorbij in grillige stoeten
of uiten in donkergrijs
en met trommelend geweld
hun woede
ze spannen een laken
van vloeibaar dons
tussen hemel en aarde
met hun masker
van sluimerend onbehagen

op een hete zomerdag
zie ik ze verdampen
in de atmosfeer

wat een elegante manier
om gedag te zeggen